zaterdag 23 juli 2011

Shocktherapie.

Als de urinoirs van de Hemel en masse worden geledigd. Als de televisie u niet meer die kwaliteit biedt van weleer. Als de bezopen massahysterie van de Gentse Feesten u geen hol interesseert. Als de ter plaatse trappelende Shitlandpony der plaatselijke politiek u prompt de wimperharen doet uittrekken. Als de krant u ledig en troosteloos lijkt zo in zijn zomervacht, zo vol van die pony, zo zonder die weekendbijlage. Als films, muziek, theater, musea, dans en andere culturele uitspattingen u tijdelijk niets boeiends te bieden hebben en uw zinnelijke genot een onvervuld verlangen etaleert. Als u alle recepten van Jeroen - Dagelijkse Kost - Meus heeft uitgeprobeerd, en de brownie wel vijf keer. Als de kinders op kamp zijn, de ouders op reis, de broers in virtuele werelden en de vrienden zich in fabrieken bevinden. Als het blogleven stilligt en u de archieven van uw favorieten noodgedwongen achterwaarts tot maart 2008 heeft uitgeplozen. Als uw stamtaveerne nog tot diep in augustus met vakantie is. Als er geen stof opwaait van de dressoirs na het blazen, er van afwas amper sprake is en er zelfs geen fruitvliegen meer plat te meppen zijn. Als u bij ten minste een voorgenoemde 'Als...' instemmend heeft geknikt: doe dan eens zot en lees een boek.
Met een boek doel ik op zo'n bundel samengenaaide of -geplakte bladen van papier, met echte lettertjes en een kaft waarop sporadisch een vage illustratie of foto, heel vaak een titel, nog vaker een auteur te vinden is. De woorden binnenin kunnen zo zijn samengebald tot zinnen, dat ze nu eens uitleggerig of droog, dan weer verhelderend en emotief, maar altijd weer verrassend werken. Woorden die uw ziel raken, u tot in- en uitzichten brengt, die schofferen of beleren. De bijsluiter vermeldt echter volgende bijwerken: van lezen kunt u gevaarlijk dromerig worden, bevangen van risicovolle ideeën of plannen. U waant zich de koning van landen waarvan uw portemonnee de reiskosten niet aankan, de minnaar van schepsels die het daglicht nooit hebben gezien, de bezitter van hersenspinsels die nooit uit uw mond zijn gevloeid. En afgezien van enkele sukkelaars als Don Quichot of Mark Chapman wordt men van lezen doorgaans zijn betere (want ruimer denkende) zelve. Lezen is leren, is ontdekken, de ene keer al iets wonderbaarlijkers dan de andere. En voor misbaksels geldt het devies: niet tevreden, boek terug. Lezen is hip, duf, sexy en antiek tegelijk, en bovenal: ontzettend aan te raden. Maar genoeg gepleidooid. U moest gvd al met uw neus in dat boek zitten.
                                   Afbeelding via Julia. Zie ook 'De Cultuur van het Lezen' van Ronald Soetaert.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten