woensdag 2 oktober 2013

Golightly.


1 & 3

Joan Didion plakte een briefje tegen de wand van haar kast in Hollywood, kunstenaar Adolf Konrad klapte zijn schetsboek open om te zien wat er in de koffer hoorde. Een ezelsbruggetje is handig, maar met wat ervaring wordt inpakken sowieso een vlotte klus. De kern van de zaak is: op verplaatsing een vertrouwd gevoel creëren zonder je hele hebben en houden te moeten meezeulen. Want hoe zwaarder de knapzak, des te lastiger het afscheid. Een fijne selectie volstaat. Als dankbare herinnering aan het thuisfront en de daar dagelijkse rituelen. Dat houdt het reizen tolerabel. Onderweg zijn, nieuwe indrukken opdoen en last hebben van heimwee of wanderlust kan zwaar doorwegen. En als slapen op die vreemde matras niet zo goed lukt, verzachten de objecten en geuren uit de intieme sfeer de pijn van het ochtendlicht aan de gonzende wallen.

Sinds kort heb ik keuzestress en ballast ingeruild voor efficiëntie. Met dank aan de logeerpartijen en uitstappen van de laatste tijd. Zo weet ik nu blindelings welke badkameraccessoires een nachtje logeren vraagt, hoeveel paar sokken in de schoudertas moeten voor een citytrip van drie dagen en welke kledij goed plakt op foto's en aan het lichaam van de actieve reiziger met oog voor cultuur. Op basis van mijn gemiddelde leessnelheid bereken ik het aantal toegelaten paperbacks, ban ik prutvruchten als bananen, pruimen en rood fruit en kan ik ter plekke voldoende ruimte vrijwaren voor souvenirs. De draaglijke lichtheid van het transport is vooraf de gulden regel. Het verzacht het gemis. En de thuiskomst ook een beetje. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten