Ge hebt veel van die triestige koppels die zogezegd samen door het
leven gaan, maar dat zit de godganse dag wat naar elkaar te loeren en zich te
ergeren aan wat de ander doet, zijn adem piept en haar tieten ruiken muf en hij
rinkelt te lang met zijn lepeltje in zijn koffie en zij laat gifwinden als zij
in slaap gevallen is voor de televisie; ge zoudt ervan verschieten als ge het
aan de mensen gaat vragen, hoe groot de ergernis is tegenover de ander. Maar
samen, hè, holala! Dat is het toverwoord; samen zijn ze vijftig jaar gelukkig,
samen beleven ze hun oude dag, samen samen samen.
Marnix Peeters, 'Natte Dozen'
Vooral in kaders die vragen om bandeloos plezier vallen ze uit de toon
zo zonder smalltalk of smartphone als façade.
Levende schilderijen zijn het
met als werktitels:
'Eentonigheid'
'Uitgeruzied'
'Scheiden is duur'
'Alleen is maar alleen'.
Kijken is kwellend. Daarom ruil je de vrees voor later
weer snel in voor drukdoenerij aan eigen tafel.
Maar als de laag vernis afschilfert
en alles al eens gezegd lijkt
is liefde dan niet af en toe gewoon
samen een beetje zwijgen?
samen een beetje zwijgen?
Ik zie eigenlijk alleen maar een boring context.
BeantwoordenVerwijderen