Vlak voor de eerste hap van het avondeten komt een vraag. Het is bijna altijd dezelfde: 'Wat zullen we morgen eten?' Voedsel vormt het zwaartepunt van deze domicilie. Daar hoort een gevoelsmatige beurtrol bij en een standaard antwoord op de teruggekaatste 'Waar heb je zin in?': 'Iets gezonds, iets met veel groente'. Omdat geen van beiden het weet. En omdat je de ander met een ''t Is gelijk' nog minder inspiratie geeft. Er komt hier dus erg vaak iets gezonds, iets met veel groente op tafel. Weinig vlees ook, en in de zeldzame gevallen enkel biologisch gelabelde varianten. Los daarvan is de jury rechtvaardig. Biowortelen en -tomaten
zijn gegarandeerd lekkerder maar er gaan geen punten van de eindscore bij vergissingen tijdens het shoppen. Voorraadkast en diepvries herbergen een basisgamma
aan pasta, linzen, noten, scharreleieren, groente en zelfgemaakt pizzadeeg. En in de koelkast ligt parmezaanse
kaas. Zo is spaghetti met tomatensaus een waardig alternatief voor frituursnacks op een katerige zondag met Stranger Things uitkijken als enige activiteit.
In tal van huishoudens slingeren weekmenu's rond. Die gewoonte is hier samen met regelmatig stofzuigen en op tijd de afwas doen gesneuveld. Omdat elke week vol verrassende wendingen zit en samen eten niet altijd lukt. Soms wordt er gepuzzeld met overschotten van elkaar, voor elkaar, zichzelf of visite. Soms bepaalt een gerecht de lengte van het boodschappenlijstje. Afhankelijk van wie er in de potten roert. Terwijl de een recepten tot op de milligram volgt, pretendeert de ander een nieuw experiment al na een keertje proberen onder de knie te hebben. En goochelt ze kwistig met extra ingrediënten uit de categorie Dingen Die Dringend Op Moeten. Met al eens een mislukking tot gevolg. (Notitie aan mezelf: spinaziedressing smaakt naar gras.) Een restje sperziebonen en de 'Geroosterde voorjaarsgroenten met waterkersvinaigrette' van Anna Jones zorgde voor een frisse huisversie van de salade niçoise. Met groene asperges, krielaardappels en eitjes. Echt zo'n gerecht dat je zelfs na twee porties doet blijven prikken in de schotel en nu minstens een keer per maand de borden haalt.
Een grote misvatting is de gedachte dat de winkelrekken voor een ingeving zullen zorgen. Dan sta je thuis ineens met een boeket groene groente in de handen waar je je geen raad mee weet. Broccoli barst van gezonde eigenschappen maar is moeilijk op smaak te brengen. Als je dan ook nog eens te lui bent om twee verschillende potten boven te halen waardoor koolhydraten en vitaminen samen moeten garen, krijg je een gigantische berg broccolipasta waarmee je daags nadien een uit de kluiten gewassen salade kunt maken. Een geluk bij een ongeluk heet zoiets. De stevig gekruide saus met champignons en pijpajuin (dag 1) of feta, olijven en dressing (dag 2) doen de rest. Let wel: lukraak gekozen ingrediënten kunnen alleen mits voldoende zin voor creativiteit bij zowel de hobbykok als diens tafelgenoten.
Klassiekers zijn hier zelden een bron voor keukengeweld wegens een te groot risico op flaters. De fase van zelfgemaakte stoverij en vol-au-vent is gepasseerd. Eerstgenoemde was nooit sappig genoeg, de tweede altijd te veel werk. Al ken ik iemand die weinig nodig heeft om enthousiast te worden wanneer de woorden 'frieten' en 'pintje' vallen. Een kookprogramma waarin de presentator mossels met bier combineert heeft dus voor een nieuw blijvertje in de receptenhitlijst gezorgd. Zwarte schelpdieren zijn gelukkig vlot in de omgang. Voor Vlaamse kost met gaartijden die in uren worden uitgedrukt gaan we gemakshalve op restaurant.
Hittegolven laten de honger samen met inspiratie verschrompelen. Een mens zou alleen maar salade eten op dagen wanneer elke inspanning hem vijf emmers zweet kost. Zo geschiedde tijdens een fietsknooppuntenroute. Een Tupperwarepot en een paar vorken zijn snel ingepakt. Wanneer je alles bijeen gooit wat lekker is en de balans tussen hard en zacht, zoet en zout weet te vinden, kun je erop rekenen dat er gauw gezeurd zal worden om een eetpauze. Zonder restjes voor likkebaardende voorbijgangers of koeien. En dat al omstreeks 17.00 uur. Het schaaltje borrelnootjes op het terras aan het einde van de rit kwam met andere woorden als geroepen.
Elke zelfverklaarde chef heeft zo zijn reeks signature dishes. Ik vind mezelf goed tot uitmuntend in crispy aardappelen uit de oven, tomatensaus en sinds kort ook een luie versie van de Koreaanse bibimbap. Degene aan wie de hand links in beeld toebehoort zou vast gespeeld bescheiden zuchten om vervolgens: 'Frietjes? Indische curry?' te bedenken. De vleesbroodjes vergeet hij altijd. Sinds de hype hier in de buurt menig hamburgertent uit de grond deed rijzen kunnen we na elke test unaniem zijn: nergens beter dan thuis. Alleen al omdat je er schaamteloos twee naar binnen kunt spelen en het niet uitmaakt op welke manier dat gebeurt.
Dankzij Pinterest komt de experimentele spijsbereider al eens boven. Om niet voor de zoveelste keer allerlei groenten in voorverpakte tortilla's te moeten proppen, maakte ik er op een onbewaakt moment zelf met courgette, dankzij een doorklikrecept via een esthetisch verantwoord plaatje. Ze mogen dan wel niet zo vlot lossen of rollen als in het voorbeeld, gecombineerd met wortelsla en iets onbestemds groens (dat verdacht goed op de eerder genoemde spinaziedressing (lees: grassaus) lijkt) happen ze heerlijk weg. Een reeks ingrediënten in de zoekbalk van de inspiratiesite mikken, zorgt soms voor behoorlijk vindingrijke suggesties. Andere succesnummers zijn rodebietensaus, gevulde zoete aardappel, avocadotaart en gegrilde spruiten. Samen met patisserie waarvoor ik niet alle benodigdheden in huis had en dus vervangmiddelen zocht. Havervlokken en yoghurt zijn de nieuwe bloem en boter.
Het mooiste geschenk na een drukke dag is deze sms: 'Er staat een restje voor je in de frigo'. De grootste teleurstelling is een overschot signature dish ontdekken zonder zo'n sms'je te hebben gekregen. De uitdaging houdt in om zo weinig mogelijk uit de pot te prutsen dat het niet opvalt en net genoeg om het gevoel te krijgen gegeten te hebben. Ik weet nu al wat ik op de hamvraag zal antwoorden, vlak voor de eerste hap van vanavond. 'Uw Indische curry?' Bedankt, smakelijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten