zondag 12 maart 2017

Bye bye bib.

                       

         









                   
    


Voor een lettervreter met te weinig plaats en budget voor een privécollectie is de bibliotheek het beste alternatief. De romance begint vaak rond leesniveau twee, in een lokaal achterafzaaltje of voormalig gemeentehuis, waar het vorstenpaar en Jezus aan zijn kruis minzaam toekijken op rekken vol bestofte kaften. Die eerste kennismaking met het uitleensysteem is een beslissend moment. Veel hangt af van details die het verschil maken tussen actief of passief lid. Van de bibliothecaris, bij voorkeur een figuur die zo weggelopen lijkt uit een avonturenverhaal. Van hoe stil je er werkelijk moet zijn. Van hoeveel strips er, los van boeken, nog mee mogen. Van stoere school-, zwem-, of muzieklesvriendjes die er in gezinsverband ook nog snel een stop maken na de zaterdagse activiteit. Graag lezen is mooi meegenomen. Dat soms stukgelezen pagina's vol platgedrukte neuskeutels, bloedvlekken en potloodkrabbels je niet afschrikken, ook. En dat uitleentermijnen gerespecteerd worden. Boetes of  een entreeverbod verhogen de drempel.

Jaren verstrijken vol verplichte nummertjes als boekverslagen, spreekbeurten, kinder- en jeugdjuryselecties, voordrachttaken, leeslijsten. En ook afleidingsmanoeuvres in de vorm van geschenkboeken of de vintage collectie van 'Baby-Sitters Club', 'De vijf' en 'De olijke tweeling' op zolder. Om nog maar te zwijgen van internet, huiswerk, televisie, buitenschoolse activiteiten, puberaal gepieker, telefonie, Snake, fuiven en bekomen van fuiven. De bibliotheek verdwijnt uit de hitlijst van interesses. Maar dan komt het volwassen leven en een soort evenwicht in de dingen. Eindelijk tijd voor zelfgekozen hobby's. Goodreads wordt ontdekt, met jaarlijks opgelegde uitdagingen en persoonlijke records (69 stuks in 2013). Op het hoogtepunt zijn wel vijf bibliotheken leverancier van verse stapels nachtkastvoer. Al gaat ook die fase voorbij. Een domicilie in een stad staat gelijk aan andere verlokkingen. De leeswoede evolueert tot een minder dwingende gewoonte, de torenhoge stapel wordt een haalbare selectie.

Ook bibliotheekbezoeken verminderen in frequentie en vier lidkaarten verdwijnen in een rommelkast. Het helpt dat er in het overblijvende filiaal twee maanden zijn om ontleningen te doorworstelen. Dat het aanbod gigantisch is en multimedia gratis. Wat ook helpt is de omkadering. De imposante inkomhal alleen al, een voormalige tentoonstellingsruimte voor huishoudtoestellen, spreekt tot de verbeelding. Marmeren vloeren, aan weerszijden zicht op zuilengaanderijen en een sterrenstelsel als plafond. Iets verderop gaat het tussen een doorkijklift of traphal met Joy Division-vloer. Elk verdiep herbergt een halve plantentuin en meubelen die in eigen huis niet hadden misstaan. Lang zoeken naar een boek of moeten wachten op het magazijnkarretje is geen straf.

Het fifties gebouw met roze en aluminium accenten werd dit weekend officieel ingeruild voor een bibliotheek van de toekomst. Zelfs de lenerskaart is nieuw. Vooruitstrevende architecten zijn er wild van, ik zocht tevergeefs naar planten en zag alleen maar sterren na mijn val op de belevingstrap. Ooit treedt de gewenning op. Boeken genoeg om tot die tijd in weg te vluchten. Met of zonder geplette neuskeutels.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten