zondag 22 januari 2012

Manner, place, time.

The magnificence of the Ambersons began in 1873. Their splendor lasted throughout all the years that saw their Midland town spread and darken into a city. In that town in those days, all the women who wore silk or velvet knew all the other women who wore silk or velvet and everybody knew everybody else's family horse and carriage.

Zo leidt de verteller The Magnificent Ambersons (1942) in, een heerlijk familiedrama van Orson Welles, waarin de camera de kijker op sleeptouw neemt doorheen een tijdperk waarin men nog 'tijd had voor alles: sleeritjes, bals, bijeenkomsten en ballroomdansen, open huizen op nieuwjaar en picknicks in het bos die de hele dag duurden.' Ook de mode veranderde slechts op een sukkeldrafje, en het aanbod was verademend gering: alles artisanaal vervaardigd, met slechts keuze uit een handvol modellen die braafjes de seizoenen en jaargetijden volgden. Amper miskleunen aan de hanger, weinig opzienbarende en zelfs bijna voorspelbare trends. Hoe heerlijk!

Every house still kept its bootjack. But hightop boots gave way to shoes and Congress gaiters, and these were shaped through fashions that shaped them now with toes like box ends and now with toes like the prows of racing shells.


With evening dress, a gentleman wore a tan overcoat, so short that his black coat-tails hung visible five inches below the overcoat. But after a season or two, he lengthened his overcoat till it touched his heels, and he passed out of his tight trousers into trousers like great bags.

Andere tijden dus dan die van nu, waarin trends zowat om het uur veranderen, de gemiddelde highstreetshop naar kinderarbeid geriekt en zelfs winkeljuffrouwen niet eens meer het verschil weten tussen burgundy en opaalrood, tussen boothals en -schoen. Ook voor de klant staat de Meir, Veld- of Nieuwstraat gelijk aan verdacht zware hersenbrekers: want wat is nu kaf en wat koren? Wat is een folieke, en wat zal langer dan een maand vestimentair blijven scoren? 'Was ik maar een man', heb zelfs ik (de Kritische, Slecht Beïnvloedbare Shopper) menig maal gedacht bij het zien van de zoveelste zee aan rokken met tig variaties in lengte, kleur of snit. Want de mannenafdeling beslaat meestal slechts een kwart van de winkelruimte, en is door het weldoordachte aanbod van broek, pak, hemd, shirt en wat verdwaalde accessoires, geknipt voor moeilijke beslissers of makke shoppers. Een doorsnee man heeft het best gemakkelijk in het samenstellen van zijn dagelijkse plunje. Al heb ik dat natuurlijk niet gesteekproefd. Het is, met andere woorden, niet alleen sociaal - politiek moeilijk een vrouw te zijn, ook mödisch is het voor ons, baarmoeders op benen, een beproeving. Om niet te zeggen: een ware hel.

dior - maison martin margiela - raf simons - dries van noten - jil sander - acne - yslMaar gelukkig zijn daar De Ontwerpers: aanstokers van de onrust in de portemonnee, bron van frustraties en identiteitscrises. Zo'n twee keer per jaar vinden zij het namelijk nodig een vraagteken te werpen richting de mannengarderobe, zo vlak voor het vrouwelijke circus van start gaat. Ook voor komende winter (logica, anyone?) is dat niet minder het geval, al zijn ze wel beperkter in 'het creëren'. Vanaf het vallen der bladeren zal de kast van monsieur zwart (yes!) en psychedelisch kleuren, naar leer ruiken, koopt-ie zijn broek bewust te kort, en speelt De Riem een belangrijke rol (om het middel weliswaar, al zijn sm-praktijken volgens Raf Simons niet ver weg). Jongetjes van de zeventiger jaren hijsen zich bovendien volledig legaal in dat new beat - carnavalspak. En dan heb ik het slechts over een minieme selectie uit tientallen straatbeeldvoorstellen van minstens evenveel ontwerpers. Edoch, het zal de meeste knullen op aarde worst wezen of volledig ontgaan zijn wat er zoal is voorbijgelopen op de orakelende catwalk. Maar dat belet me niet stilletjes op noemenswaardige zweetuitstortingen en plots opstekende tics nerveux te hopen ter hoogte van de mannenafdeling dit najaar. Ik zal slechts minzaam glimlachend toekijken, terwijl tobbend over de keuze tussen knie- of minirok, empiretaille of toch maar weer dat A-lijnmodel.

3 opmerkingen:

  1. Haha, heel herkenbaar! Ik ben een heel doelbewuste en gerichte shopper voor mijn broer en/of lief, maar voor mezelf? HELP! Niet dat ik niet weet wat mijn stijl is, dat niet, maar vaak is het overaanbod om gek van te worden! Om te shoppen moet je vaak heel 'helder' van geest zijn om miskopen te vermijden... En zo'n miskoop vermijden gaat beter wanneer het aanbod kleiner is...
    Soms benijd ik jongens/mannen wel eens dat ze het zo simpel hebben qua kledingkeuze, maar anderzijds: vrouwen kunnen ook hoge hakken, jurkjes en nagellak dragen - en da's wel een plus! En doen wij, dames, niet allemaal graag wat moeite om er goed uit te zien voor de heren? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Insgelijks! Maar die opsmuk, doe je die in de eerste plaats niet voor jezelf? Waar zit die innerlijke feministe van je, Laura? :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja tuurlijk doe ik dat in eerste plaats voor mijzelf, maar als ik weet dat mijn lief de nacht met mij komt passeren dan doe ik graag wat extra moeite om er goed uit te zien (al ziet hij mij nog steeds het liefst in een losse, comfortabele outfit en messy hair - of helemaal niets, haha).

    En oh ik ben echt zo'n fan van je blog he :) Ben altijd overenthousiast als ik zie dat je een nieuwe post hebt!

    BeantwoordenVerwijderen