zondag 6 mei 2012

I am, I am, I am.

“I thought the most beautiful thing in the world must be shadow, the million moving shapes and cul-de-sacs of shadow. There was shadow in bureau drawers and closets and suitcases, and shadow under houses and trees and stones, and shadow at the back of people's eyes and smiles, and shadow, miles and miles and miles of it, on the night side of the earth.” 
- Sylvia Plath, 'The Bell Jar'
Het was vandaag weer eens zover. Een jongen uit ons dorp. BAM. Zomaar. Zonder aankondiging en volledig uit het niets. Vorige week had hij uitbundig naar me gezwaaid. Ik vond het toen vreemd dat hij nog scheen te weten wie ik was, dat hij mijn vriendelijke, bijna formele knik met de vrolijkheid zelve beantwoordde. Een vrolijkheid waar een grote schaduw achter zat, zo blijkt nu. Voor zij die hem vaagweg kenden, maar ook voor zij die hem goed dachten te kennen. Het gebeurt elke dag, in dit land zelfs angstwekkend vaak. De statistieken spreken boekdelen. Je zou het op dat frustrerende kwakkelweer kunnen steken, op onze verzuurde, verstilde manier van zijn, op dat individualistische, gesloten omgaan met het leven, met emoties. In het slechtste geval verwijt je jezelf iets niet te hebben ingezien, gedaan, desnoods iets wat je had kunnen betekenen. Niets van dat. The human mind works in mysterious ways. Wat er zich allemaal in die nauwe krochten van je medemens omgaat: God mag het weten. Als Hij al bestaat of daar goesting in heeft, tenminste. Het enige wat misschien nog kan: begrijpen, of dat althans proberen. Het willen, maar niet kunnen. Het kunnen, maar niet willen. Ook achteraf. Want als het niet mocht baten, kan de magie van zij die zich de levenskracht wel wisten toe te eigenen, helend werken. Laat je dus steeds verrassen, al is het maar door een ondergaande zon. Huil, schreeuw, lach, ontplof als het moet. En wees vooral je geweldige zelve. Wat ook helpt te begrijpen (en overtuigender is dan dit kleffe Ingeborg - praatje): The Bell Jar van Sylvia Plath (1963 - over het meisje dat wel wil, maar niet kan) en Harold & Maude (1971 - over de jongen die wel kan, maar niet wil). En weet dat alles goed komt. Altijd. 

1 opmerking:

  1. Mijn stiefzusje kwam me deze middag vertellen dat één van haar beste vriendinnen in een coma ligt na een overdosis pillen. Ze is nog geen zestien. Soms weet ge niet wat zeggen.

    BeantwoordenVerwijderen