vrijdag 10 augustus 2012

The baby thang.

bron
De laatste tijd wordt er opmerkelijk veel gewaggeld, over uitstulpende buiken gewreven en gezeurd over broeken met elastieken banden in mijn dichte nabijheid. Dat het woord 'zomer' tegenwoordig op wenkbrauwgefrons wordt ontvangen, kan voor die vrouwen in kwestie een zeldzaam keertje een gelukstreffer genoemd worden. Sommigen verbouwen, ondanks hun gigantische volume, tot op het bittere eind huizen, sjouwen met bananendozen of al bestaande spruiten. Anderen blijven willens nillens aan sofa en beeldbuis gekluisterd en dromen in kruiswoordraadselvakjes. Het lijkt me sowieso niks, dat zwangeren in putje zomer, en van het woord 'bevalling' krijg ik (zonder imaginaire liters zweet, ventilators en paars aangelopen pershoofden (aka the summerversion)) vanzelf de meest wansmakelijke visualisaties voor ogen. Het kan zijn dat het weer maatschappelijk geoorloofd is om vroeg aan kinderen te beginnen. Of misschien was die twentysomething altijd al de standaard, en ben ik degene die mijn ouderwetse principes overboord moet gooien. Ofwel heb ik er nu pas oog voor gekregen en klopt het echt, dat van die klok en de biologie. 

Hoe het ook zij: mijn bewondering is doorgaans huizenhoog voor wie de stap waagt, maar het is iets wat ik voorlopig nog niet al te goed vatten kan. Dat mensen vrijwillig hun leven omgooien voor een nieuwbakken hoopje mens dat opgetrokken is uit weinig meer dan een huidplooirijk melkvel, een niet te stuiten strontkraan (met een werkelijk onverdraaglijke geur), speekselbellen en een tandenloze lach. Begrijp me niet verkeerd: ik hou best van kindertjes, maar dan altijd tijdelijk en vanop een behoorlijk afstandje. Babysitten is heel fijn, net omdat het eindig is. Ze zeggen misschien niet voor niets dat enkel eigen maaksels blijven boeien, en dat het dan vanzelf komt: die oeverloze liefde en genegenheid. In dat geval snap ik het best, dat zo'n zelf gefabriceerd, onbeschreven blaadje met analoge, ouderlijke eigenschappen (of in het slechtste geval: met een verdacht gelijkende oogopslag aan die van de vriend des huizes), de slapeloze nachten, die eindeloze serie van voeden en verschonen waard is. Met een beetje geluk en via de juiste hersenspoelingen gaat hij of zij na een tijd misschien wel eens grappig uit de hoek komen, vertederen of ontzettend intelligente dingen uitkramen. Wellicht gaat dat zelfbevestigend werken. Het internet staat namelijk vol met van die kijk eens wat ik ter wereld heb gebracht - plaatjes en de jongste generatie overheerst nu al het gros van alle profielfoto's. 't Lijkt allemaal heel mooi en zoetsapperig, dat opgroeien in beedverhaal, maar het stemt me steeds vaker tot nadenken of dat dan wel opvoedkundig verantwoord is: dat kinderlijke doen en laten zo uitvoerig etaleren. Of de kroost zich na enige tijd niet als ware vedetten gaat gedragen. En of dat, bij het ouder worden, geen familiale vetes zal opleveren. Al mag ik de preutse zeur eigenlijk niet uithangen, want stiekem geniet ik mee. Mijn favoriete internetbabies zijn ware snoepjes, hartveroverend zelfs. Bovendien huilen ze geluidloos en van enige strontgeur lijken ze nooit last te hebben. Ik betrapte mezelf overigens op innerlijk gejuich toen een van mijn favoriete babyblogsters (rockstar diaries) voor een tweede maal had geworpen (weerom een allerliefst dingetje, al heeft-ie zijn naam (Samson Rex) helaas niet mee). 

Voorlopig hou ik dat babygedoe nog eventjes in een schuifje van mijn achterhoofd (al weet ik sinds jaar en dag reeds hoe mijn toekomstige posse heten zal en wat voor kleertjes ze dan dragen zullen). Financieel, lichamelijk, relationeel en mentaal ben ik daar nog niet klaar voor, mijn vrijheid is me nog net iets te heilig en dat bevallen lijkt me -nogmaals- de allergrootste kwelling. Ik verdenk alle ervaringsdeskundigen ter wereld er bovendien van een geheime akte te hebben ondertekend waarin ze worden aangemoedigd verstokt te blijven beweren dat al die horrorfilmwaardige pijn en ongemakken verwaarloosbaar zijn. Edoch, aan al die zwangere vrouwen: respect, pers ze en voor een babysit: één adres.

2 opmerkingen:

  1. 2 nichten van me zijn momenteel zwanger. De één is 27, de ander ouder dan 30 - ik heb dus nog wel wat tijd ;) (maar wel leuk om die schattige kleine dingen vast te houden - en ook leuk om ze weer te mogen afgeven, haha)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. In mijn vriendenkring gelukkig nog geen baby's in aantocht, maar ik ben er wel al van verschoten hoeveel meisjes die ik ken van in de lagere school ineens baby foto's op facebook beginnen te zetten. Ik ben er ook in de verste verte nog niet klaar voor!

    BeantwoordenVerwijderen