Liefste lievelings
Zestien jaar liefde.
Daarom niet permanent even grote, maar wel altijd genoeg
om vol geduld te wachten en zolang mogelijk niet toe te geven
dat het in de periode zonder toch niet helemaal hetzelfde was.
Graag alleen zijn, maar ook genieten van de tijd samen.
Dingen opsparen om te vertellen, toe te geven, aan te vullen, naar uit te kijken.
Altijd weer te laat doorhebben dat de bron van irritatie ergens in eigen boezem te vinden was.
Nooit de zoen vergeten bij het heengaan en terugkomen.
Elkaar plagerig terechtwijzen bij zeldzame keren van verzuim.
Lachen om dezelfde dingen: terugkerende personages, catchy uitspraken, andermans gewoontes, elkaar.
Bij voorbaat kunnen voorspellen wat de volgende grap zal zijn. Als die pronostiek niet synchroon weerklonk, uitgelaten 'Ik wíst het!' roepen.
Maar dat nooit afgezaagd vinden.
Steeds beter praten, delen wat er binnenin woedt, knipogen, zalven, veelbetekenend kijken, zonder woorden raden wat de ander wil, levenskwesties uitdiepen, worstelingen kunnen toegeven.
Stilaan milder, eerlijker, kwetsbaarder, zachter en met lichte tegenzin ouder worden.
Op een zwak moment al eens in een oude val trappen.
Maar niet te koppig zijn om dat sneller dan vroeger toe te geven.
Elkaar blijven vinden in de liefde voor eten, chillen, slapen, zonnestralen, lezen, koesteringen, verlangens, overprikkelingen, rituelen, het delen van weetjes, verbazing en bedenkingen.
Onafgebroken bijleren, van elkaar, van het leven, van de wijsheden die we afzonderlijk of simultaan sprokkelen.
Nooit ophouden met blij zijn om elkaar terug te zien.
Zuinig zijn met verwachtingen, romantiek of stappen voorwaarts,
maar bijna altijd de verwondering koesteren bij verrassende wendingen.
Zoals, niet lang na dat zelf verzochte boeketje valentijn,
die onaangekondigde bos tulpen op een lastige feestdag.
En omgekeerd: een maand na de echte viering vol revelaties,
de link in je mailbox naar dit eerbetoon.
Waarin ik je
zonder knutselpapier vol opgedroogde tranen van ontroering en vlekken chocoladetaart
maar met minstens evenveel oprechte hartstocht
wil laten weten dat het ook hier allemaal
nog steeds naar meer smaakt.
Cheers
liefste lievelings,
op ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten